Τετάρτη πρωί το κέντρο τη Αθήνας ήταν για λίγη ώρα εντελώς ήσυχο. Χωρίς κίνηση, χωρίς πορείες, με λίγο κόσμο τυλιγμένο σε ζεστά πανωφόρια να πηγαινοέρχεται βιαστικά. Θα ήταν μια κρύα βαρετή μέρα αν δεν περνούσα μπροστά από εκείνο το ζαχαροπλαστείο. Δεν είμαι μεγάλη φαν των γλυκών αλλά με τις χριστουγεννιάτικες μυρωδιές και γεύσεις… είναι αλλιώς. Η γλυκιά μυρωδιά που έφτιαξε την μέρα μου δεν ήταν ούτε από τα μελομακάρονα ούτε από τις δίπλες. Ένα ζεστό ταψί μηλόπιτας μόλις είχε βγει από τον φούρνο και γέμισε τους δρόμους με άρωμα χριστουγεννιάτικης χαράς. Ήξερα αμέσως τι έπρεπε να κάνω!
Η αγαπημένη μας Δέσποινα Μαραγκίδου είχε την τέλεια συνταγή για μηλόπιτα! Τέλεια όχι μόνο για την γεύση και τα αρώματά της αλλά και για το ότι είναι απλή. Μπορώ να την φτιάξω ακόμα κι εγώ.
Όπως συμβαίνει πάντα με τις συνταγές μας, καθεμιά κρύβει μια μικρή ιστορία. Άκου την ΟικοΔέσποινα λοιπόν:
Η δική μου Ιστορία της μηλόπιτας
Χειμωνιάζει πια για τα καλά… Θυμάμαι όσο είχα μικρά τα παιδιά είχαμε δημιουργήσει δυνατές φιλίες από το σχολείο τους. Μετά από κάθε μαθητική εκδήλωση μαζευόμασταν στο σπίτι μου για καφέ η τσάι. Αυτό που έχει μείνει στη μνήμη πολλών φίλων μου από όλα τα γλυκά που έφτιαχνα είναι αυτή η μηλόπιτα.
“Πώς την κάνεις βρε αθεόφοβη έτσι αφράτη;” μου λέγανε κάθε φορά. Ακόμη και στο σπίτι τους όταν έκαναν μια μάζωξη μου ζητούσαν να τους την φτιάξω.
“Μεγάλη μου χαρά” πάντα τους έλεγα και δεν έμενε ούτε ψίχουλο.
Με μεγάλη μου χαρά λοιπόν θα σας πω αυτή την εύκολη συνταγή της που είμαι σίγουρη ότι θα την πετύχετε.
Τη μηλόπιτα μπορούμε να τη σερβίρουμε με παγωτό, μετά από ένα ωραίο γεύμα, με αρωματικό καφέ το πρωί και με λικεράκι το απόγευμα, κυρίως τους χειμερινούς μήνες που είναι και τα καρύδια φρέσκα και τα μήλα.
Εγώ προτιμώ να τη φτιάχνω πάντα με ξινόμηλα που υπάρχουν όλο το χρόνο και το γευστικό αποτέλεσμα για εμένα είναι πολύ καλύτερο γιατί δεν είναι πολύ γλυκιά.
